จากการบอกเล่า จดจำต่อๆ กันมา และจากประวัติจังหวัดกระบี่ เมื่อ พ.ศ.2450 สมัยพระแก้วโกรพ (หมี ณ ถลาง) เป็นเจ้าเมือง ซึ่งในขณะนั้นมีกำนันตำบลโคกยางคนแรก คือ หมื่นบรรเจิด นิคมรัฐ และการเรียก ขนานนามตำบลนั้น สืบเนื่อง มาจากพื้นที่ตำบลโคกยาง เป็นพื้นที่ป่าอุดมไปด้วยพันธุ์ไม้ยาง เป็นจำนวนมาก และมีต้นยางอยู่ต้นหนึ่ง มีขนาดใหญ่มากงอก อยู่บนเนินควรบริเวณคลองอินทนิน เมื่อประสบอุทกภัยบริเวณ ต้นยางใหญ่ดังกล่าวน้ำท่วมไม่ถึง ชาวบ้านจึงขนานนามว่า “โคกยาง” และเมื่อชาวบ้านอยู่กันเป็นปึกแผ่น ก็เรียกว่า “บ้านโคกยาง” ประกอบด้วยบ้านโคกยาง เป็นพื้นที่อยู่บริเวณ ศูนย์ กลางของหมู่บ้านอื่น จึงเรียกชื่อว่า “ตำบลโคกยาง” จนถึงปัจจุบัน